Rozdział 52 "(...)chcę, żebyś miał coś, co mogłoby ci o mnie przypomnieć, kiedy będziesz tam..."

Harry obudził się pod wpływem mocnych wstrząsów, jeśli tak można określić to, że Louis skakał po nim i Mary jak oszalały.
-Wstawajcie!- wrzeszczał.- Już szósta!
-I co z tego?- wymamrotał jeszcze nieprzytomny Styles.
-O wpół do dziesiątej mamy samolot do Nowego Jorku.
Loczek gwałtownie zerwał się z łóżka, bo dopiero teraz przypomniał sobie, że to właśnie dzisiaj wylatuje z chłopakami i Danielle w trasę. Rzucił się w stronę wielkiej szafy, wyciągnął z niej ogromną walizkę i zaczął pakować do niej swoje ubrania. Mary, po przeciągnięciu się i rozcieraniu swoich zaspanych oczu, podeszła do chłopaka, aby mu pomóc.
-Kocie, po co ci to?- zapytała, unosząc do góry swoją starą, rozciągniętą, czarną koszulkę do spania z napisem "Sexy Girl".
-Będę w niej spał.- oświadczył, jakby nie było w tym nic dziwnego.
-To się nawet do wycierania podłogi nie nadaje. Poza tym, ty nie jesteś "Sexy Girl".
-Ale jestem "Sexy Boy". Śmiesz w to wątpić?!- Harry zrobił oburzoną minę.
-Oczywiście, że nie.- uśmiechnęła się zawadiacko i dała mu soczystego buziaka.
Godzinę później Styles był już spakowany; jego walizka na kółkach ledwo się domknęła. Następnie on i Mary zeszli na dół, do kuchni, gdzie znajdowała się już reszta domowników. Martha zrobiła na śniadanie parówki z serem. Wszyscy siedzieli przy sole, zaś Malik, który nie lubił wcześnie wstawać, oparł głowę na rękach, a spod jego nosa wydobywało się ciche chrapanie.
-Zayn, wstawaj!- szturchnęła go Megan.
-Co, co?!- zerwał się.- A tak, no już, już, no, no, no wstaję...- bełkotał.
-Całe życie prześpisz. Tylko swojego ślubu przez to nie przegap.- odezwał się Louis. Malik od razu się ocknął:
-Tomlinson, morda cię swędzi?- warknął.
Chłopaki od kilku dni dokuczali mu, że skoro zostanie ojcem, to powinien się szybko ożenić. Denerwowało go to, bo w końcu miał dopiero 19 lat, więc był za młody na ślub, nie wspominając już o dziecku.
-Żeby ciebie zaraz nie zaswędziała.- odgryzł się Louis.
-Zamknijcie się i jedzcie, bo wam wystygnie.- skarciła ich Martha.
-Matko, jakie to dobre!- wykrzyknął Niall, zajadając ze smakiem parówki.
Po śniadaniu chłopcy z zespołu One Direction zaczęli powoli przygotowywać się do drogi. Każdy poszedł do swojej łazienki, aby wziąć prysznic, ułożyć włosy i się ubrać. Dziewczyny zaś usiadły w salonie i oglądały jakiś serial w telewizji.
Pierwsi zjawili się Liam i Niall. Payne ubrał się w dżinsowe rurki, biały T-Shirt i pomarańczową koszulę w kratkę, a blondyn w niebieskie rurki, niebieską bluzę z kapturem i żółtą koszulkę.
-A gdzie reszta?- zapytała Martha.
-Jeszcze siedzą w łazienkach.- wyjaśnił Li i wyłożył się na sofie obok Danielle.
-Gdzie macie pierwszy koncert?
-W Nowym Jorku, jutro.- odezwał się Niall, który próbował podebrać Mary miskę z chipsami.
Nagle do pomieszczenia wpadli ścigający się Harry i Louis. Loczek był ubrany w kremowe spodnie i czerwono-niebieską koszulę w kratkę. Tomlinson zaś założył czerwone rurki i biały T-Shirt w czarne poziome paski. Chwycił poduszkę i rzucił nią w Styles'a.
-Idioto, gdzie schowałeś moją walizkę?!- wrzeszczał jak opętany.
-Nie schowałem jej!
-To gdzie jest?
-Tam, gdzie ją wcześniej zostawiłeś!
-Tam jej nie ma!- krzyknął.
-Może krasnoludki ją porwały, bo nie chcą żebyś wyjechał?- zasugerował Harry.
-Albo pewien podstępny osobnik w kręconych włosach...
-Nie mam pojęcia, o kim mówisz.
Nagle na dół zszedł ubrany w jasne rurki, niebieski T-Shirt i szarą koszulę Zayn.
-Louis, do cholry!- zawrzeszczał.- Ja wiem, że jesteś bałaganiarzem, ale czy naprawdę musiałeś zostawić swoją walizkę pod drzwiami do MOJEJ łazienki?! Prawie się na niej zabiłem.
-No i znalazła się twoja zguba.- powiedział Harry.
-Przepraszam, przyjacielu, jestem stary sklerotyk.- Lou poklepał go po ramieniu i pobiegł po swój bagaż.
Dziewczyny też skierowały się na górę, aby się przebrać i odświeżyć, bo miały zamiar pojechać z chłopakami na lotnisko. Tymczasem pod dom One Direction zajechał mały, biały busik. Wysiadł z niego mężczyzna w średnim wieku, ubrany w białą koszulę i czarne spodnie i w czarnych okularach na nosie. Podszedł do drzwi i zadzwonił dzwonkiem. Otworzył mu je Tomlinson, który właśnie zniósł na dół swoją walizkę.
-O, cześć Paul!- krzyknął na widok menadżera.- Wchodź.
-Jesteście już gotowi?- zapytał mężczyzna. Louis potwierdził ruchem głowy.
-Czekamy tylko na dziewczyny.
-Jakie dziewczyny?
-No, na Marthę, Megan, Mary i Danielle. Zaraz tu przyjdą.
-Nie wiedziałem, że te trzy pierwsze też z nami jadą.- powiedział Paul, ściągając okulary i bacznie spoglądając na najstarszego członka zespołu. W jego głosie słychać było niezadowolenie.
-Tylko na lotnisko, żeby się z nami pożegnać.- wtrącił się Harry.- Czy jest z tym jakiś problem?
-Owszem. Po pierwsze: nawet nie zapytaliście mnie o zdanie. A po drugie: nie pomyśleliście nawet o tym, że mój bus nie pomieści całego miasta.
-Jakiego całego miasta?!- oburzył się Niall.- Przecież to tylko trzy dziewczyny.
-Kiedy mówię, że nie ma miejsca, to nie ma!- ogłosił stanowczo Paul.
W tej chwili na dół zeszła Mary, a kilka sekund po niej przybyła reszta. Widząc gościa, przywitała się i wyciągnęła w jego stronę rękę. Mężczyzna jednak jej nie uścisnął, bąknął tylko w odpowiedzi coś niezrozumiałego i spojrzał na nią z pogardą.
-No, co tak stoicie jak te słupy?!- krzyknął.- Ruszcie dupy, trzeba się zbierać. Czekam na was w samochodzie, chłopcy.
-Słyszeliście i widzieliście to?!- zdenerwował się Harry, kiedy Paul zatrzasnął za sobą drzwi na dwór.- On się normalnie prosi, żeby dostać.
-Spokojnie, tylko spokojnie.- odezwał się Lou.- Jeszcze będzie chciał, żebyś coś dla niego zrobił. A wtedy ty mu powiesz "fuck you, Paul".
-Wcale nie jest mi do śmiechu.- fuknął Styles, piorunując wzrokiem Louisa.- Ten debil potraktował Mary jak jakąś trędowatą, której nie można dotknąć.
-Przestań, Harry.- chłopak usłyszał głos swojej dziewczyny.- Ludzie gorzej mnie traktowali.
-Ale ja nie pozwolę, żeby on zachowywał się wobec ciebie tak bezczelnie. Przysięgam, że następnym razem mu przywalę i...
-Dobra, chodźmy już, bo będziecie mieć przechlapane.- wtrąciła się Megan i już zbierała się do wyjścia, ale Zayn złapał ją za rękę.
-Poczekaj, nie jedziecie z nami.
-Jak to?- zdziwiła się.
-Paul nie zgodził się, żebyście z nami jechały.- oświadczył Mulat, lecz widząc smutne miny dziewczyn, szybko dodał:
-Ale nie martwcie się. Meg, weź klucze do mojego auta i zabierzesz Marthę i Mary na lotnisko.
-A co na to wasz menadżer?- zapytała Ruda.
-Niech się pieprzy!- krzyknął Louis, obejmując ją w pasie.- Nikt mi nie zabroni pożegnać się z moją dziewczyną.
Chwilę później dom One Direction opustoszał. Chłopcy i Danielle pojechali busem Paula, zaś reszta dziewczyn zabrała się samochodem Zayna. W czasie jazdy pierwszy pojazd zrobił sobie postój, bo Niall musiał kupić sobie "coś na drogę", żeby nie umrzeć z głodu podczas lotu, który trwał jakieś 6 godzin. W końcu dotarli na miejsce.
-Daję wam 5 minut.- powiedział menadżer, wyciągając z bagażnika swoją walizkę, a następnie poszedł z nią do samolotu, która stał już na lotnisku. Chłopaki nie tracili czasu, od razu zaczęli się z wszystkimi żegnać. Mary przytuliła Louisa, Nialla, Liama, Zayna i Danielle. Każdemu z nich życzyła dobrej zabawy i bezpiecznej podróży. Na koniec podeszła do Harrry'ego. On ujął jej dłonie w swoje ręce i spojrzał w jej piękne, błękitne oczy. Patrzyli tak na siebie przez chwilę.
-Mówiłem ci już, że jesteś śliczna?- zapytał, uśmiechając się.
-Wiele razy.- odrzekła i przytuliła się do niego mocno.- Kocham cię, Harry.
-Ja ciebie też.- wyznał i pocałował ją w czoło. Mary ujęła twarz Loczka i musnęła jego wargi. Chłopak odwzajemnił pocałunek. Najchętniej nigdy by się z nią nie rozstawał, nie wypuszczał z objęć. Jednak musiał, gdyż Paul zaczął ich popędzać.
-Chłopcy!- wrzeszczał, wychodząc z samolotu.- Chodźcie już! Zaraz wylatujemy!
-Chyba muszę iść.- rzekł smutno Harry. Dziewczyna pogłaskała go po policzku.
-Uważaj na siebie.
-Przysięgam, że następnym razem zabiorę cię ze sobą. Zadzwonię, jak tylko wylądujemy.
Styles jeszcze raz pocałował i przytulił blondynkę, a następnie wziął do ręki swoją walizkę na kółkach i wraz z resztą przyjaciół skierował się do latającego pojazdu. Po schodkach wchodził jako ostatni i drzwi już miały się za nim zamknąć, ale nagle usłyszał znajomy głos.
-Harry!- Mary biegła w jego stronę. Loczek pognał z powrotem na dół.
-Coś się stało?- zapytał. Dziewczyna zaczęła dyszeć ze zmęczenia.
-Chciałam ci coś dać.- wysapała i zdjęła z szyi swój wisiorek. Należał on do jej matki, a teraz ona go nosiła.
-Ja nie mogę go wziąć, przecież to twoja pamiątka po mamie.
-Ale chcę, żebyś miał coś, co mogłoby ci o mnie przypomnieć, kiedy będziesz tam.
-Dziękuję.- uśmiechnął się Styles, pocałował Mary lekko w usta i skierował się do samolotu.
Pilot odpalił silnik i po chwili maszyna ruszyła. Najpierw przez kilka minut jechała po pasie startowym, a następnie uleciała w powietrze. Martha i Megan podeszły do blondynki. Obie miały podkrążone oczy.
-Chodź, Mary.- rzekła rudowłosa.- Jedziemy do domu.
I wszystkie trzy, trzymając się za ręce podążyły w stronę samochodu Zayna.
__________________________________

Cześć! Przepraszam, że rozdział tak późno, bo miał być we wtorek. Niestety, nie miałam czasu, więc dlatego jest dzisiaj. Mam nadzieję, że Wam się spodoba : )
Dziękuję za wszystkie komentarze i za nominacje do Liebster Award i za tą drugą nagrodę. W wolnym czasie, czyli np. jutro postaram się na wszystko odpowiedzieć : )
Następny rozdział w niedzielę : ) Papa! ; * <3

 

Hahahaha xD