Rozdział 27 "Randka w ciemno"

Louis i Martha, od czasu rozmowy w domu Josh'a Sullivana, mało się do siebie odzywali. Teraz wszyscy siedzieli w kuchni i jedli śniadanie. Brakowało tylko rudowłosej, która wytłumaczyła się brakiem apetytu. Lou grzebał widelcem w talerzu. W końcu wstał od stołu i kierował się do wyjścia:
-Gdzie ty idziesz?- zapytała Megan.- Nic nie zjadłeś!
-Nie jestem głodny.- burknął i wyszedł.
-A jego co znowu ugryzło?- odezwał się Liam.
-Od kilku dni już się tak dziwnie zachowuje.- stwierdził Zayn.- Zresztą, Martha też.
-Oni się chyba oboje pokłócili.- wyjaśnił Harry.- Słyszałem co nieco, jak byliśmy w domu tego Sullivana.
Meg nic nie mówiła. Wiedziała o tym, co zaszło pomiędzy Louisem i Marthą, bo Ruda jeszcze tego samego dnia jej się zwierzyła. Dziewczyna Zayna radziła jej, żeby powiedziała o swoich uczuciach Tomlinsonowi, ale ona upierała się nadal, że tego nie uczyni. I tak już było przez trzecią dobę: Ruda płakała, Louis chodził przybity, a Megan nie miała pojęcia, co z nimi zrobić.
W końcu śniadanie dobiegło końca. Meg została w kuchni, aby zmyć naczynia, zaś reszta przeniosła się do salonu, aby obejrzeć jakiś film na DVD. Po chwili zjawił się Harry:
-Możemy pogadać?- zapytał, opierając się o blat szafki.
-Jasne.- odparła.- Mów, co ci leży na wątrobie.
-Słuchaj, nie uważasz, że Louis jest taki przybity przez Marthę? Bo mi się wydaje, że on jest w niej zakochany.
Dziewczyna przerwała zmywanie i popatrzyła na Styles'a:
-Loczku, powiedziałabym ci o czymś, ale musisz mi przysiąc, że nikomu tego nie wyjawisz. To musi zostać między nami.
-Obiecuję, że nikomu nie powiem.
-A więc słuchaj.- zaczęła.- Mam pewien plan, ale jeśli mi nie pomożesz, to nic z tego nie będzie. Prawda jest taka, że Martha kocha Louisa, ale boi się mu o tym powiedzieć. Uważa, że jest nikim i że on nigdy w życiu nie chciałby być z kimś takim jak ona. Mój plan jest taki: umówimy ich ze sobą na "randkę w ciemno", rozumiesz? Takie spotkanie, tylko że żadne z nich nie będzie wiedziało z kim się spotka. Ale jeśli się nie dowiemy, czy Louis coś czuje do Marthy, to plan da dupy. Twoje zadanie będzie polegało na wypytaniu go o uczucia do Rudej.
-Megan, jesteś genialna!- wykrzyknął Harry, przybił jej piątkę i pobiegł po schodach na górę, do pokoju pzyjaciela.
Tomlinson leżał na łóżku, miał słuchawki w uszach i patrzył w sufit. Nie usłyszał pukanie, więc Styles "włamał" się mu do pokoju. Jednak ledwo zdołał się przecisnąć, bo pod drzwiami znajdowała się sterta ubrań. Harry odsunął je nogą i powiedział:
-Louie, musimy pogadać.
On jednak nic nie słyszał.
-Ściągnij te słuchawki!- wydzierał się i pokazywał gestami. W końcu Louis go usłyszał i spełnił jego prośbę:
-Co się stało?- zapytał.
-Musimy pogadać.- powtórzył i usiadł na łóżku.- Słuchaj, dziwnie się zachowujesz od kilku dni. Jestem twoim przyjacielem, martwię się o ciebie.
-Źle się czuję.- wyjaśnił Lou.- Głowa mnie boli, w kościach mnie łamie i w ogóle cały jestem jakiś do dupy.
-Aha.- odpowiedział Loczek, a po chwili nie wytrzymał i się roześmiał.
-No tak, ja jestem chory i cierpię, a ty się ze mnie jeszcze śmiejesz. O co ci chodzi?
-Bo wcale nie cierpisz z powodu choroby.- roześmiał się znowu.- Kłamiesz, Boo Bear!
-Harold, wiesz że nie lubię, kiedy ktoś mnie tak nazywa!- upomniał go Louie.- Poza tym wcale nie kłamię.
-Łżesz w żywe oczy.
-A skąd niby to możesz wiedzieć?
-Bo rozszerzają ci się nozdrza.- wyjaśnił.- A to znaczy, że kłamiesz.
Louisa zatkało. No tak, wpadł. Przed Harrym nic się nigdy nie ukryje. Tym razem obaj zaczęli się chichotać. Kiedy już się uspokoili, Styles przemówił:
-A ja wiem, na co chorujesz. Twoja dolegliwość nazywa się Martha Stewart. Taka ruda dziewczyna, ma pokój naprzeciwko twojego, może kojarzysz?
Chłopak przytaknął. Nie miał siły mówić.
-Słuchaj, mnie zawsze pomaga, kiedy się komuś wygadam. Jak byłem w szpitalu, to przyszła do mnie Mary i to jej się zwierzyłem, jej powiedziałem o tym, że Emily ode mnie uciekła i dlatego próbowałem popełnić samobójstwo. To dzięki niej pogodziłem się z jej odejściem.
Słowa Harry'ego zachęciły Tomlinsona do wyjawienia całej prawdy. Czuł, że zwariuje, jeśli w końcu komuś tego nie powie.
-Jak komukolwiek to zdradzisz, to cię zabiję!- zagroził.
-Spoko. Nikomu nie powiem.- skłamał Harry. Dobrze, że Louis na niego w tej chwili nie patrzył, bo nozdrza latały mu jak szalone.
-Tak, kocham Marthę. Kocham, odkąd ją po raz pierwszy zobaczyłem wtedy w szpitalu, kiedy kazałeś mi po nią przyjechać. Ale co z tego, kiedy ona mnie nienawidzi!
-Czemu tak uważasz?
-Po prostu to wiem.- wyjaśnił.- Cały czas mnie unika, jakbym był jakiś trędowaty. W ogóle się do mnie nie odzywa. Pytałem ją nawet, czy jej coś złego powiedziałem albo zrobiłem. Ale mówiła, że nie o to chodzi. Więc o co, do cholery?!- wykrzyknął zdenerwowany.- Bo ja już tego nie mogę wytrzymać.
Harry siedział z przyjacielem jeszcze przez godzinę. Pocieszał go i starał się dawać dobre rady. A potem zszedł na dół i zdał relację z ich rozmowy Megan. Tak zawiązała się akcja pod kryptonimem: "Randka w ciemno"...
______________________________________________

Cześć!  Na początek chcę zdrowo opieprzyć moją siostrę (do której od dnia 23 października tego roku się nie przyznaję), która bezczelnie włamała się na mojego bloga!  Ty pizdo, pożałujesz x D  W dodatku dała Martynie jeden zeszyt z moim opowiadaniem i rozdaje moje hasła!  Współczuję sobie i ludziom, którzy mają siostry x D  Jak mi o tym powiedziała, to uciekła do kibla, a ja biegłam za nią i się drę "Ty chamie jeden!!!", a mama stoi i się śmieje x D A potem Iwona jeszcze chciała mi przywalić szczotką od kibla x D I za co ja się pytam?!  Kto ma pomysł, jak mogę się na niej zemścić? x D
Co do rozdziału, to wiem że nie jest jakiś ekstra długi, ale zapowiada przyszłe wydarzenia x D  Pomysł z "rozszerzonym nozdrzami" wzięłam z "Pamiętników Księżniczki". Jak ktoś czytał, to wie, że była tam o tym wzmianka. W sumie, to nie wiem, czy to prawda z tym rozszerzaniem, ale raz to wypróbowałam w szkole na Gabrysi. Powiedziała "Mam zielone włosy" i nos jej się zaczął ruszać x D  Następny rozdział dodam może w sobotę za tydzień, bo w czwartek jadę na groby, a w piątek jest pierwszy piątek, więc nie będę miała czasu dodać ; )  Ewentualnie w środę, bo mi się nie chce iść do szkoły, ale zobaczymy co na to powiedzą rodzice x D  Dzisiejszy rozdział dedykuję endless-smile, bo była pierwsza ; )  Kto chce następny?
JPRDL, uwielbiam wczorajszy dzień ; DD  Przyjechały do mnie Gabrysia i Patrycja i poszłyśmy z Madzią do lasu. Zbierałyśmy liście, bo robimy Zielnik jako Projekt Edukacyjny z biologii. Gabrysia wzięła aparat, robiła zdjęcia drzewom, grzybom, paprociom, ale i tak najwięcej było naszych. Niestety, nie wkleję Wam żadnego, chociaż bardzo bym chciała, ale mój telefon wczoraj znajdował się głównie w rękach Patrycji, więc nie miałam jak x D  Ale jak mi dziewczyny coś prześlą, to tutaj wkleję ; ))  Najlepsze było, jak Gabrysia stała na górce, a my we trzy zeszłyśmy na dół i miałyśmy rzucić liśćmi do góry. Oczywiście, całe rękawiczki miałam czarne, w dodatku musiałyśmy to 500 razy powtarzać. Albo jak tańczyłyśmy z Gabrysią taniec chłopaków z 1D z LWWY i One Thing. Jestem z siebie mega zadowolona, bo Madzię i Gabrysię zaraziłam wczoraj LWWY, cały czas ją śpiewały i nuciły, a Patrycja przesłała sobie na telefon "Na Na Na". Jestem pewna, że do końca roku szkolnego zostaną Directionerkami ; DD
Dobra, kończę, do zobaczenia w sobotę!

 

Awwww, Harry ; DD