Rozdział 42 "Nie chcę (...), żebyś się nade mną litował i kochał na siłę..."

<MUZYKA>

Mary nie zmrużyła oka tej nocy. Cały czas chodziła po pokoju, już prawie wydeptała ścieżkę na dywanie. Rozmyślała nad tym, co ma zrobić: czy powiedzieć Harry'emu, że go kocha, czy też nie. Kiedy już postanowiła, że napisze do niego list z wyznaniem miłosnym, chwyciła długopis i usiadła nad czystą kartką papieru, nagle uznała, że to nie jest zbyt dobry pomysł. Wahała się przez godzinę. W końcu podjęła ostateczną decyzję: napisze ten cholerny list choćby zależało od tego całe jej zasrane życie, ale zaraz potem wyprowadzi się z tego domu i więcej nie wróci. Z tym zamiarem usadowiła się z powrotem przy stoliku; jakiś czas potem powstała treść:

"Harry, piszę do Ciebie, bo mam Ci do powiedzenia coś bardzo dla mnie ważnego. Długo zastanawiałam się, czy powinieneś o tym wiedzieć, ale doszłam do wniosku, że już dłużej nie mogę tego w sobie dusić. Byłeś dla mnie zawsze przyjacielem, kimś bardzo bliskim i ważnym w moim życiu i nigdy nie zdołam Ci się odwdzięczyć za to wszystko, co dla mnie zrobiłeś. Uratowałeś mnie od śmierci, pomogłeś mi odzyskać pamięć i ogólnie zawsze mogłam na Ciebie liczyć. Tylko teraz coś zagraża naszej przyjaźni i to z mojej winy. Harry, Ty traktujesz mnie jak siostrę, a ja... chyba się w Tobie zakochałam... Nie, na pewno się w Tobie zakochałam, czuję to. Kiedy Cię widzę, to rośnie mi ciśnienie, a serce wali jak szalone i ma ochotę wyskoczyć z piersi prosto na Twoje ręce... Pewnie się teraz śmiejesz, może nawet pukasz sobie w czoło, myśląc jaka jestem głupia. Ale słusznie tak sądzisz, więc nie mam pretensji. Chciałam tylko, żebyś wiedział. Przepraszam, chyba tylko tyle mogę powiedzieć. Nie obwiniaj się. Nie chcę też, żebyś się nade mną litował i kochał na siłę. Zasługujesz na lepszą dziewczynę niż ja. Życzę Ci szczęścia, mam nadzieję, że je w końcu znajdziesz. Żegnaj, Mary..."

Blondynka włożyła list do koperty, a po jej policzku spłynęły dwie łzy. Ciężko jest stąd uciekać i to z takiego powodu, ale nie było innego rozwiązania. Dziewczyna poszła do pokoju Harry'ego i zostawiła kartkę na stoliku nocnym, a potem wróciła do siebie. Na zegarku dochodziła godzina 7.00. Mary otworzyła szafę w celu wyszukania czegoś do ubrania. W końcu wybrała czarną bluzę z kapturem, białą bokserkę oraz czerwone rurki. Włożyła to na siebie, następnie resztę ciuchów wpakowała do plecaka. Kiedy wszystko było już gotowe, cichutko zajrzała do pokoju Louisa i Marthy. Rudowłosa spała jak zabita; Mary podeszła do komody, ostrożnie odsunęła szufladę i wyciągnęła z niej klucz do domu Sullivana, bo tam postanowiła się zatrzymać na kilka dni, a potem ruszać gdzieś w świat.
Piętnaście minut później stała już na ulicy i spoglądała po raz ostatni na budynek. Teraz już się nie powstrzymywała z płaczem, łzy lały się potokiem po jej twarzy. W końcu ruszyła przed siebie...
___________________________________________________

Cześć ; ) Od razu przepraszam, że rozdział taki krótki, ale taki miał być. Wiem, że to może wydawać się trochę głupie, że ona uciekła. Tak po porostu wymyśliłam, bo to będzie mi potrzebne później, kiedy Harry się dowie właśnie o tej ucieczce. Jak widzicie tu wątki mają ze sobą powiązania. Może przypomnieć się Wam historia Emily z początku. Zobaczcie jakie to podobne! Em uciekła, bo zrozumiała, że nie kocha już Harry'ego, w dodatku go zdradziła; zaś Mary odeszła, bo kocha Harry'ego, ale wstydzi się tego uczucia. Wiem, wielka ze mnie filozofka x D Już Was nie zamęczam.
Następny rozdział tak jak Wam obiecałam w Sylwestra, gdzieś w godzinach wieczornych, może 20.00. Od razu zaznaczam, że jeszcze się z niego nie dowiecie niczego w sprawie Harry'ego i Mary, czyli że nic się jeszcze nie wyjaśni. Musicie być cierpliwe : ) Znacie mnie już dość dobrze, więc na pewno zauważyłyście, że akcja u mnie dzieje się bardzo powoli. Ja po prostu nie umiem kończyć opowiadania na 10, 15 lub 20 rozdziale, dla mnie to za krótkie x D Ja muszę przynajmniej 200 napisać x D
Jak Wam mijają święta? Bo mi w miarę dobrze : ) Na Wigilii rodzice życzyli mi, żebym wydała w końcu tą książkę, co ją tak długo piszę x D Miło, że mam tak oddanych fanów x D Szkoda, że Boże Narodzenie jest tak krótkie... Tylko 2 dni. Chociaż do szkoły i tak nie idziemy do końca tygodnia, dopiero 2 stycznia x D Jak najbardziej się cieszę ; )
No to jeszcze raz życzę Wam wszystkim Merry Christmas! Do zobaczenia w poniedziałek!

To moja kochana Fifcia Pipcia x D Oczywiście imię wymyślała moja zboczona siostra, Iwonka x D

Jeszcze obiecany obrazek na urodziny Louisa: